Δύο ζαχαροπλαστεία πολυτελείας, ένας ζαχαροπλάστης που δεν το ’βαζε κάτω και δυο χιλιάδες πιτσιρίκια

Είχαμε μιλήσει παλιότερα για το ζαχαροπλαστείο Δεσποτικό, που άνοιξε προπολεμικά ο Αντώνης Ακζιώτης στην οδό Μέρλιν στο Κολωνάκι, για τον άσχημο ρόλο του εκδότη Σαλίβερου, που του το άρπαξε μέσα απ’ τα χέρια, και για τον επίσης άσχημο ρόλο του Σπύρου Μελά, που παρασκηνιακά σιγοντάριζε το αφεντικό του. Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ. Επανερχόμαστε βάζοντας στο σκηνικό τον Τσελεμεντέ, την εξωφρενική απόφαση της κυβέρνησης Τσαλδάρη για υποχρεωτική κατανάλωση σταφιδόψωμου και μια φιλανθρωπία που σταμάτησε την κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας.

Η οδός Μέρλιν τη δεκαετία του ’30, όταν επί Κοτζιά γίνονταν έργα οδοποιίας. (Φωτογραφία από το αρχείο του ΕΛΙΑ)

Το 1932 ο Ακζιώτης είχε την ιδέα να ιδρύσει σχολή μέσα στο ζαχαροπλαστείο Δεσποτικό και να παραδίδει μαθήματα μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Η ιδέα του ήταν πρωτότυπη και τα μαθήματα είχαν μεγάλη επιτυχία. Τα παρακολούθησαν «περισσότεραι των χιλίων ατθίδων» – δεσποινίδες και κυρίες πλούσιων οικογενειών, που ήθελαν να βελτιώσουν τις γνώσεις τους και κρατούσαν σημειώσεις. Τα μαθήματα έμοιαζαν πιο πολύ με κοσμικές συγκεντρώσεις και όταν μάλιστα επρόκειτο να παρευρεθούν δημοσιογράφοι, η τουαλέτα και το παρφέν πήγαινε σύννεφο.

Καραγιώργη Σερβίας 4, μέγαρο Καλλιγά – Η ιστορία του από τον Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο

Στον αριθμό 4 της οδού Καραγιώργη Σερβίας, στη θέση που σήμερα βρίσκεται ένα σύγχρονο κτίριο γραφείων, υπήρχε το μέγαρο Καλλιγά. Το έχτισε ο Παύλος Καλλιγάς στα τέλη της δεκαετίας του 1840 για κατοικία του. Εκεί στεγάστηκε η εφημερίδα Ελευθερία από το 1945 μέχρι τις 6 Ιανουαρίου 1957, που μεταφέρθηκε λόγω της επικείμενης κατεδάφισης του μεγάρου.
Ήταν θλιβερό το θέαμα της ταμπέλας «Πωλούνται τα υλικά κατεδαφίσεως», που αναρτήθηκε στον εξώστη του μεγάρου. Όχι μόνον για τους συνεργάτες της εφημερίδας, αλλά για όσους αγαπούσαν τα παλιά και όμορφα κτίρια της Αθήνας, που το ένα μετά το άλλο γίνονταν υλικά κατεδαφίσεως προς πώληση.
Πριν από λίγους μήνες ξαναμιλήσαμε για το μέγαρο Καλλιγά. Αξίζει όμως να επανέλθουμε, για να δούμε την ιστορία του κτιρίου και των ανθρώπων του, όπως την αφηγείται ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος στο άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στην Ελευθερία, μια εβδομάδα μετά τη μεταφορά της από το μέγαρο.

Μέγαρο Καλλιγά, Ιανουάριος 1957.

Καραγιώργη Σερβίας 4

Η φωτο είναι του ακαδημαϊκού Παύλου Μυλωνά, από τον τόμο που εξέδωσε η Ακαδημία Αθηνών το 2017. Αναδημοσίευση από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Το μέγαρο Παύλου Καλλιγά. Η φωτογραφία είναι του ακαδημαϊκού Παύλου Μυλωνά, από τον τόμο που εξέδωσε η Ακαδημία Αθηνών το 2017. Αναδημοσίευση από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Το μέγαρο χτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας 1840 και χρησίμευσε σαν κατοικία του Παύλου Καλλιγά, που διατέλεσε καθηγητής πανεπιστημίου, αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, κοσμήτορας της Νομικής Σχολής Αθηνών, μέλος της επιτροπής σύνταξης του Αστικού Κώδικα, βουλευτής, υπουργός, πρόεδρος της Βουλής, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος της Αθηναϊκής Λέσχης, ιδρυτής του Συλλόγου προς διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων, συγγραφέας λογοτεχνικών, ιστορικών και νομικών βιβλίων. Πολύ πλούσια δραστηριότητα!

Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος τον Σεπτέμβριο του 1996, στην εκατονταετηρίδα από τον θάνατο του Παύλου Καλλιγά, εξέδωσε ένα βιβλίο, το οποίο, εκτός των άλλων, περιέχει χρονολόγιο και εργογραφία του. Θα το βρείτε ΕΔΩ.

Ο Καλλιγάς πέθανε το 1896. Δύο χρόνια μετά τον θάνατό του το μέγαρο ανακατασκευάστηκε από τον Τσίλερ. Στο ισόγειο διαμορφώθηκαν τρία καταστήματα. Δύο είσοδοι δεξιά και αριστερά των καταστημάτων οδηγούσαν στους ορόφους, όπου ήταν κατοικίες. Μετά τον πόλεμο, διαμορφώθηκε από τον Εμμανουήλ Βουρέκα σε κτίριο γραφείων και καταστημάτων. Εκεί στεγάστηκε η εφημερίδα Ελευθερία από το 1945 μέχρι το 1956.

Ελευθερία, 8 Ιανουαρίου 1957

Το μέγαρο κατεδαφίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 για να γίνει κτίριο γραφείων, πάλι σε σχέδια του Βουρέκα.

Στη θέση του μεγάρου Καλλιγά υψώνεται σήμερα αυτό το κτίριο. Η στοά Καλλιγά, που φαίνεται στη φωτογραφία (Google 2014), ενώνει την Καραγιώργη Σερβίας με τη Σταδίου