Αθηνούλα μου! – η νοσταλγία του Τζογέ

Ο Τζογές μπορεί να γκρίνιαζε για τους νεωτερισμούς, που αλλοίωσαν τον χαρακτήρα της Αθήνας, και κυρίως των παλιών συνοικιών της Πλάκας και του Ψυρή, αλλά μακριά από την Αθήνα δεν μπορούσε να ζήσει. Όπως όλοι οι μάγκες, αποστρεφόταν την επαρχία. Τον χειμώνα του 1937 πήγε για ένα μήνα στην επαρχία (ίσως σε κάποια περιοδεία, αφού μαζί με τον Σώτο Πετρά, τον δημιουργό του Τζογέ και θεατρικό συγγραφέα, ήταν και ο τενόρος Πέτρος Επιτροπάκης). Έπειτα από μια δυο μέρες, ο καθαρός αέρας, η ήρεμη ζωή και η όμορφη φύση δεν πρόσφεραν καμιά απόλαυση και ο Τζογές δεν έβλεπε την ώρα να γυρίσει πίσω. Τα γλέντια, οι καλοί μεζέδες και τα γλυκόπιοτα κρασιά δεν του έλειψαν. Του έλειψαν όμως το αθηναϊκό τραγούδι, το αθηναϊκό κέφι, το αθηναϊκό ξενύχτι, το σοκάκι, η γειτονιά…

Βραδυνή 1-2-1931 Τζογές

Αθηνούλα και πάλι Αθηνούλα! Τι τα θέλετε, ρε παιδιά, και τι τα γυρεύετε; Κακά κι ανάποδα είναι τα ψέματα εκείνα που λένε μερικοί, πως τάχα η Αθήνα έγινε ανυπόφορη με την πολυκοσμία της, με τους θορύβους της και με τη μεγάλη φασαρία της, και ζητάνε να βρούνε ησυχία πηγαίνοντας στα χωριά εκδρομές, παίρνοντας τα βουνά ή κάνοντας θαλάσσια ταξίδια. Καλά είν’ όλ’ αυτά, αλλά μονάχα για κάνα δυο μέρες! Άμα θα περάσει η πρώτη βδομάδα που θα αποχωριστεί ένας πραγματικός Αθηναίος τον Αθηνοπαράδεισο, λαγούς με πετραχήλια και ψάρια με καλιμάφχια να του δώσεις, θα πλήξει, θα χτυπηθεί, θα μελαγχολήσει αγρίως και θα νομίσει πως τον βάλανε στην ειρκτή! Πώς;

Διαβάστε τη συνέχεια

Φρέσκα νέα! Οι τρεις τελευταίοι μήνες του 1927 (δεύτερο μέρος)

Στη λεωφόρο Αλεξάνδρας υπάρχει ένα ρέμα που εμποδίζει τη συγκοινωνία με Εξάρχεια και Νεάπολη. Το κράτος έφτιαξε γέφυρα και, σύμφωνα με το σχέδιο πόλεως, θα έφτιαχνε και πλατεία, αλλά πρόλαβαν οι οικοπεδοφάγοι και καταπάτησαν τις όχθες. Οι κάτοικοι της συνοικίας του Άρεως έχουν έναν λόγο παραπάνω να διαμαρτύρονται. Την ελονοσία.

Να ζεις στην καρδιά της Αθήνας και να παθαίνεις ελονοσία!

Διαβάστε τη συνέχεια…