Η Παναγιά στην Πέτρα

Δύο βρετανοί αρχιτέκτονες και ζωγράφοι, ο Τζέιμς Στιούαρτ (James Stuart) και ο Νίκολας Ρεβέτ (Nicholas Revett), που σπούδαζαν ζωγραφική στη Ρώμη, είχαν την ιδέα να αποτυπώσουν τα μνημεία του αρχαίου πολιτισμού της Αθήνας και να δημιουργήσουν ένα λεύκωμα. Έκαναν πρόταση στους Dilettanti κι εκείνοι χρηματοδότησαν την αποστολή. Έτσι, την άνοιξη του 1751, οι δύο συνεργάτες έφτασαν στην Ελλάδα, όπου έμειναν δυόμισι χρόνια και εργάστηκαν εντατικά.

Έργο των Στιούαρτ και Ρεβέτ απεικονίζει τον βοεβόδα της Αθήνας, που έχει βγει για κυνήγι, να περνάει με τη συνοδεία του από την Παναγιά στην Πέτρα.

Η εργασία τους είναι πολύ σημαντική για μας για δύο λόγους: μεταξύ των άλλων μνημείων, αποτύπωσαν και μνημεία που δεν υπάρχουν πια και τα αποτύπωσαν όλα με μεγάλη πιστότητα. «Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που προστέθηκε για να προσδώσει γραφικότητα, ακόμα και οι ανθρώπινες μορφές είναι εκ του φυσικού», σημειώνουν οι ίδιοι.

Ο τελευταίος ανεμόμυλος της Αθήνας

Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι είχε η Αθήνα ανεμόμυλο. Κάπου θ’ άλεθαν το στάρι τους οι Αθηνιώτες. Ο συγκεκριμένος γύριζε και κροτούσε στον λόφο του Αρδηττού, στο Μετς. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο ανεμόμυλος αυτός, ο μοναδικός που είχε απομείνει, αφού επέζησε απ’ όσα συγκλόνισαν την πόλη –από τουρκοκρατία, βαυαροκρατία, πολέμους, Κατοχή, Δεκεμβριανά (στις μάχες της Αθήνας έχασε την σκεπή του), αντιπαροχές, εργολάβους, χούντα– κατεδαφίστηκε από τον ιδιοκτήτη του το ειρηνικό, δημοκρατικό και ασφαλές έτος 1986, παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες των γειτόνων και όσων υποστήριζαν ότι έπρεπε να χαρακτηριστεί διατηρητέος.
Ήταν ο ανεμόμυλος του Γιωργάκη Αργυρίου, που είχε χτιστεί τον 18ο αιώνα και άλεθε μέχρι το 1880. Μέχρι την κατεδάφισή του χρησιμοποιούταν ως κατοικία.